De eerste dagen

Het was maandag, 22 augustus 2016. Even na 08:00 uur is de motor geladen en ben ik gereed voor vertrek. Nog wel even het regenpak aantrekken want het miezert een beetje. Afscheid van vrouwlief en nog even gezwaaid naar de buren en ik ben op weg naar mijn motormaat Paul in Zaandam. Aldaar staat hij al te popelen maar we drinken eerst nog even een kopje koffie waarna we rond 09:00 uur door zijn vrouw Monique worden uitgezwaaid. Ondanks de lichte regen rijden we lekker door en stoppen bij restaurant Hazeldonk op de Belgische grens voor een koffie en rookpauze (voor Paul).
Net voorbij Antwerpen breekt de zon door en kan het regenpak uit. Even later is het al gauw zomer en rijden we onder een stralende hemel met 24 graden naar Duinkerken. We zijn prima op tijd voor de pont naar Dover die om 16:30 uur vertrekt. De overtocht duurt 2 uur maar door het tijdsverschil komen we om 17:30 uur aan. Zodra we de pont af zijn ondervinden we de eerste problemen….. al die auto’s die aan de verkeerde kant van de weg rijden! Zowel Paul als ik hebben moeite met dit fenomeen…. Je hersenen verzetten zich tegen het links moeten rijden. Gelukkig is ons hotel in Folkstone snel bereikt en kunnen we bijkomen van deze emoties. Echter…. De reservering van een kamer met twee gescheiden bedden is niet goed verwerkt….men heeft dit niet beschikbaar. De hotelmanager maakt er geen punt van….. ieder krijgt een eigen kamer zonder te hoeven bijbetalen. Goede service! Het pilsje smaakt dan ook weer als vanouds en we laten ons vergasten met een prima diner en een flesje wijn. De vermoeiende reis en de wijn maken dat we al om 22:00 uur ons bed opzoeken maar van echt slapen is geen sprake. Het hotel ligt aan de boulevard van Folkstone en de zee, het verkeer en het vreemde bed maken dat Noch Paul, noch ik fatsoenlijk hebben kunnen slapen. Als je dan rond 05:00 uur eindelijk echt in slaap valt wordt je om 06:30 uur gewekt door een idioot die zijn scooter zonder uitlaat start en flink gas gevend wegrijdt.
Dus om 7:30 uur buiten in het zonnetje ons ontbijt laten serveren en om 8:30 uur zijn we dan al weer op de motor onderweg om langs de kust richting Portsmouth toeren. Richting het middaguur wordt het op de wegen steeds drukker want het is 27 graden en half Engeland is van plan naar het strand te gaan. Naarmate we dichter bij Brighton komen loopt het helemaal vast en zoeken we noodgedwongen het binnenland op omdat we anders nog te laat voor de ferry zouden komen. Via de M3 snelweg zijn we daardoor veel sneller in Portsmouth en staan we al twee uur voor vertrek in de wachtrij. Het is prachtig weer dus met het motorpak aan krijg je het al gauw te warm. Als we dan ook eindelijk aan boord kunnen denk je snel naar je cabin te gaan om je op te frissen. Echter, de schoonmaakploeg zit in de vertraging en het duurde nog minstens een uur voordat wij kunnen uitpakken en kunnen douchen. Maar dan eindelijk rond 17:30 uur vertrekt de ferry “Pont-Aven” van Brittany Ferries op weg naar Santander in Spanje. Het is een zeer luxe schip met van alles aan boord, meerdere restaurants, twee bioscopen, een zwembad(je) enz. We drinken een pilsje, eten wat in het restaurant en gaan op tijd in onze kooi. De volgende morgen, woensdag de 24e augustus, weer vroeg wakker en dan is het wel een lange dag van niks doen als we met ca. 40 km per uur door de Golf varen. Precies op tijd komen we onder een stralende zon aan in Santander doch het kost ruim een uur voordat wij onze motoren uit het laadruim van het schip kunnen ophalen.
We rijden vlot de 46 km naar ons hostel Esmeralda in Comillas aan de Noordkust van Spanje. Een hostel met een interieur uit vervlogen tijden. We eten gefrituurde inktvisringen in een naburig restaurant en lopen wat rond over diverse pleinen in Comillas waar het behoorlijk druk is met jonge Spaanse touristen. Als we dan in een warme kamer proberen te slapen, blijkt dat die jeugd de nacht gebruikt om feest te vieren op straat. Tot half vijf duurt het gelal en geschreeuw dus van slapen komt niet veel. Opstaan viel dan ook niet mee.
Vandaag rijden we via de steile bergketen “Los Picos de Europa” naar Leon. Wel waren er wat wolken, hoop dat dit in de bergen geen regen wordt. Dat horen jullie de volgende keer.