Vele kilometers verder...

Ons verblijf in de jeugdherberg was aangenaam, we hadden een eigen strandje en konden volop snorkelen. Omdat ons schema door de reparatie verstoord was, hebben we een ingekorte tocht gemaakt via Monreale (beroemde kerk) naar Erice. Dit laatste is een aan de westkust gelegen stadje boven op een berg aan zee. Men zegt dat je hiervanuit bij helder weer de Tunesische kust kan zien. Wij hadden wel veel zon en 30 graden maar nevel, dus niets te zien. Naast de jeugdherberg werd op vrijdagavond een Bunga-Bunga party georganiseerd. Wij wilden daar natuurlijk wel even rondkijken, maar nee, een bewapende bewaker sommeerde ons vriendelijk doch dringend rechtsomkeer te maken. De halve nacht hoorden wij wel Bunga-Bunga muziek, maar zagen dus niets. Op de 9e juni zijn we rustig naar Palermo gereden om aldaar rond 15 uur ons te melden voor de veerboot naar Sardinië. We moesten onze hut met twee Italianen delen. Zoals bekend slaap ik slecht, zeker in zo'n bebauwde hut. Op zondag de 10e komen wij om 7 uur aan op Sardinië in Cagliari. Alles dicht natuurlijk. Even rondgelopen maar al snel naar ons hotel op het zuidwestelijke puntje Sant'Antioco. Onderweg twee keer gestopt om even in het turquoise water te snorkelen. Vandaag zijn we één van de mooiste routes ooit gereden. Eerst langs de kust met fantastische uitzichten, fraaie stranden en de zee, zo blauw, zo blauw. Toen over een hoogvlakte en tenslotte tientallen kilometers bovenop een bergkam met uitzichten die doen denken aan cowboyfilms in de Sierra Nevada. Een lange rit want we komen pas om 19 uur aan in ons ostello te Santa Maria Naverrese. Tijd voor een pilsje en dus de hartelijke groeten vanuit een warm en zonnig Sardinië.