Van het mondaine naar het traditionele Turkije

In Cirali was het aangenaam vertoeven. De eerste ochtend echter, zwommen wij op een afgelegen plek en zowel Paul als ik kwamen met een vreemd sort kwalletjes in aanraking. Niet groter dan een meelworm maar met een ragdunne stekeldraad die behoorlijke sporen nalieten op onze armen en benen. Paul had zelfs blaren. Gelukkig ging de jeuk en pijn na korte tijd over en na twee uur was er niks meer van de zien. We hebben vervolgens enkele bezinswaardigheden bezocht zoals het oude Olympos en de eeuwige vlammen van Chimaera, een bijzondeer schouwspel na het vallen van de avond. We hebben nog een keer midden in de nacht bij het strand gekeken of de reuzenschildpadden aan land kwamen om eieren te leggen, maar daar waren wij ca. 14 dagen te vroeg voor.
Van Cirale rijden we in twee uurtjes naar Antalya, hét toeristisch centrum van Turkije. We zijn daar maar één nacht gebleven en rijden vervolgens het binnenland in. En dan merk je pas hoe groot de tegenstellingen tussen de bewoners van de kuststreek en de arme bevolking in het binnenland is. Gisteren kwamen we op tijd aan in Konya, de derde grote stad van Turkije (meer dan 1 miljoen inwoners). Ons hotel lag pal naast de grote bazaar. We zochten een restaurant om een pilsje te drinken maar dat kun je vergeten. Dit is de streek van Erdogan en alcohol wordt door de moslims afgewezen. Navraag leerde dat er een klein achteraf winkeltje was waar sterke drank werkocht wordt. Wij kregen de twee blikjes bier in een zwart plastic tasje, we voelden ons een soort drugsverslaafden. Later hoorden wij dat in Konya meer bier wordt gedronken dan waar dan ook in Turkije.
Vanochtend dan op tijd weg en door een schitterend landschap naar Avanos in Cappadocië gereden. Ondeerweg worden wij gezien als buitenaardse wezens (met name de Goldwing trekt enorm veel bekijks). Paul rijdt iets te hard en wordt door de politie gepakt: hij mag een boete van ca. 60 euro op een postkantoor betalen.
Toch kan ik niet anders zeggen dat de Turken bijzonder aardig en gastvrij zijn. We maken overall vrienden die ons graag de hand schudden en willen weten hoe oud we zijn.
We zijn nu op het verste punt van onze reis aangeland, vanaf volgende week gaan we richting Ankara en Istanbul. De komende twee dagen gaan we hier in Cappadocié de tourist uithangen, misschien maken we wel een ballonvaart. Je hoort nog van me, groetjes van Jan.
Oh ja, het weer hier...... ach, steeds hetzelfde.