Snorkelen of niet snorkelen

Sinds mijn vorige verslagje zijn we inmiddels 6 dagen verder. Dat komt vooral door de diverse activiteiten die we gedaan hebben. Zo was er in Peñiscola het nodige te zien, waaronder het hier in Spanje zo populaire stierengevechten. Echter, in de meeste plaatsen is dit tegenwoordig teruggebracht tot “koeienpesten” zal ik maar zeggen. Een jonge koe (wel met de bekende Spaanse horens) wordt flink boos gemaakt en dan de arena ingestuurd waar de Spaanse “helden” de koe uitdagen om vervolgens, als de koe de aanval inzet, vlug achter de veilige omheining te springen. Dit gaat dan net zo lang door tot de koe uitgeput is. Tja, en dan te beseffen dat er nog dagelijks op TV echte stierengevechten worden getoond met alle bloedige details. De Spanjaarden willen deze traditie nog lang niet kwijt dus.

Inmiddels is de hitte voorbij en er valt zowaar een behoorlijke bui als we de eerste avond naar dat stierengevecht kijken. De temperatuur is nu overdag rond de 23 graden.

De door Paul gelokaliseerde snorkelplek bleek achteraf niet geschikt vanwege de golfslag en het daardoor troebele water. Maar als we naast het oude stadje snorkelen dan zien we de nodige vissen en kan ik deze zelfs met m’n onderwatercameraatje filmen.

Op vrijdag, 16 september, rijden we langs de kust naar Sitges. Wel nemen we een paar keer de verkeerde afslag waardoor we zo’n 20 km meer gereden hebben dan de bedoeling was.
Ons ****hotel ligt aan de noordkant van Sitges, bij de grote jachthaven. Voor het hotel is een fraaie baai met zandstrand. Echter, de weersomstandigheden zijn dan behoorlijk veranderd. Die avond onweert het behoorlijk boven zee. Omdat dit onweer ook voor zaterdag werd voorspeld, besluiten we om de geplande trip naar Montserrat te maken, dat is een enorm groot kloostercomplex bovenop een berg en ligt zo’n 70 km landinwaarts. Als we bovenop de berg aankomen is het zo druk dat auto’s niet meer worden toegelaten en ook wij onze motoren maar ergens langs de weg hebben geparkeerd. Toevallig net bij de ingang van een “kruisweg” langs de rotsen wat wij dan ook beklimmen. Inmiddels schijnt de zon al weer vrolijk en loopt de temperatuur op. Na de bezichtiging van de kathedraal en een rondgang langs de nodige gebouwen, eten we wat en lopen dezelfde kruisweg terug (totaal ca. 5 km gelopen). Als we dan uitgeput bij onze motoren aankomen blijkt Paul z’n contact te hebben laten aanstaan en de accu is dan ook leeg (bij een motor branden de lichten altijd als het contact aanstaat). Gelukkig staan we op een helling en na twee of drie keer duwen (door deze hartpatiënt) slaagt Paul er in de motor aan de praat te krijgen. De terugreis verloopt gelukkig goed en als we weer opgefrist en uitgerust zijn dan wordt dit avontuur weer zoals gewoonlijk afgesloten met een biertje en lekker eten.

Vanmorgen, zondag de 18e september, was het aanvankelijk bewolkt en fris doch na 11 uur is het weer prima strandweer en daarom wilde ik naar die unieke duikplek waar ik 50 jaar geleden zo veel mooie vissen had gezien. Omdat dit helemaal aan de zuidkant van Sitges lag, reden we met de motoren naar een locatie zo dicht mogelijk bij dat unieke strandje. Echter, na 50 jaar is het hele gebied ter plaatse veranderd. Er is een groot golfterrein gekomen en hotels en huizen. Er is wel een pad van ca. 400 meter naar het strandje maar dat begint boven op een heuvel en met de vermoeide benen van gisteren hadden we daar dus geen zin in. Dan maar weer snorkelen naast ons hotel en zowaar, ik zie nog kans om enkele vissen vast te leggen op camera.

Morgen vertrekken we voor een lange rit naar Zaragoza, daar blijven we weer 3 nachten in een hotel in het centrum. Ook in deze stad is weer van alles te zien dus het wordt vast weer veel lopen.
Je hoort nog wel hoe dat weer afloopt.

Groeten van Jan en Paul